- Αφόρμηση
Μύθος Αισώπου,τζίτζικας και μέρμυγκας
Κάποτε ήταν ένα τζιτζίκι και ένα μυρμήγκι. Το τζιτζίκι είχε φτιάξει τη φωλιά του στα κλαδιά ενός δέντρου ενώ το μυρμήγκι στις ρίζες του.
Ήταν καλοκαίρι και μόλις ανέτειλε ο ήλιος, το μυρμήγκι ξεκινούσε την εργασία του. Έβγαινε από τη φωλιά του και έψαχνε να βρει διάφορους σπόρους. Όταν έβρισκε κάποιον, τον φορτωνόταν στην πλάτη και τον μετάφερε στην φωλιά του όπου τον αποθήκευε. Μερικές φορές οι σπόροι ήταν τόσο μεγάλοι που έπρεπε να τους κομματιάσει πριν τους μεταφέρει και αυτό σήμαινε διπλάσιο κόπο για το μυρμήγκι. Ο εργατικός μας φίλος εργαζόταν από την ανατολή μέχρι την δύση του ηλίου.
Από την άλλη μεριά, το τζιτζίκι ξυπνούσε αφού είχε σχεδόν μεσημεριάσει. Έβγαινε από τη φωλιά του και αφού έτρωγε κάτι πρόχειρα, έπιανε το τραγούδι που μερικές φορές το συνέχιζε ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα. Εκτός από το να τρώει και να τραγουδάει δεν έκανε τίποτα άλλο όλη μέρα. Τι όλη μέρα δηλαδή, τη μισή μέρα αφού όπως είπαμε ξυπνούσε το μεσημεράκι.
Έτσι περνούσαν οι μέρες η μία μετά την άλλη και ήρθε ο καιρός που έφυγε το καλοκαίρι και έδωσε την θέση του στο φθινόπωρο. Ο ουρανός συννέφιασε, ψιλή βροχή άρχισε να πέφτει και τα φύλλα των δέντρων ένα ένα ξεράθηκαν και έπεσαν στην γη.
Το μυρμήγκι, έχοντας αρκετές προμήθειες για να περάσει μέχρι την άνοιξη, καθόταν και απολάμβανε τον ήχο που έκαναν οι σταγόνες της βροχής καθώς έπεφταν πάνω στα ξερά φύλλα. Από την άλλη μεριά, το τζιτζίκι έψαχνε απεγνωσμένα να βρει κάτι να φάει αλλά δεν υπήρχε τίποτα αφού όλα τα φύλλα, όπως είπαμε, είχαν ξεραθεί. Μην αντέχοντας άλλο την πείνα, πήγε στον γείτονα του, στο μυρμήγκι, και του είπε:
- Καλέ μου γείτονα, σε παρακαλώ, δώσε μου κάτι να φάω γιατί όλα τα φύλλα έχουν ξεραθεί και δεν υπάρχει τροφή πουθενά.
- Καλά, όλο το καλοκαίρι τι έκανες; Ρώτησε το μυρμήγκι.
- Α! Το καλοκαίρι δεν πρόλαβα να μαζέψω τροφές γιατί είχα πολύ κέφι και τραγούδαγα όλη μέρα.
- Ε! Αφού τραγούδαγες το καλοκαίρι, ήρθε τώρα ο καιρός να χορέψεις, είπε το μυρμήγκι και γύρισε να δει κάτι αργοπορημένα πουλιά που πετούσαν προς το νότο.
Αίσωπος
Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός. Θεωρείται ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζεται παραβολή ή αλληγορία.
Είναι ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς, αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου. Θεωρείται επίσης ο κορυφαίος της λεγόμενης διδακτικής μυθολογίας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι δεν έγραψε μήτε μια λέξη, αλλά όλους τους μύθους τους διηγιόταν προφορικά.
Η γέννησή του τοποθετείται τον 7ο αιώνα π.Χ, η δράση του όμως τον 6ο αιώνα π.Χ. Γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα, από οικογένεια δούλων, το 625 π.Χ., στο Αμόριο της Φρυγίας.
Πρωταγωνιστές στους μύθους του Αισώπου είναι, κατά το πλείστον, ορισμένα ζώα, όπως η αλεπού, ο λύκος, το λιοντάρι, το ελάφι κ.ά. Κυρίως είναι διάλογοι μεταξύ ζώων που μιλούν κι ενεργούν σαν άνθρωποι, ενώ υπάρχουν και μερικοί με ανθρώπους ή θεούς. Πρόκειται για μικρά οικιακά αφηγήματα, διατυπωμένα με μεγάλη συντομία. Ο χαρακτήρας τους είναι ηθικοδιδακτικός, συμβολικός κι αλληγορικός. Οι μύθοι αυτοί έχουν ιδιαίτερη χάρη, θαυμαστή απλότητα κι άφταστη διδακτικότητα. Είναι παρμένοι από τη καθημερινή ζωή και τη φύση. Είχε τη μοναδική ικανότητα να δίνει στα ζώα ανθρώπινες ιδιότητες, ψυχή και λαλιά, σε τέτοιο βαθμό που να θεωρείς ότι οι μύθοι του ήταν κάποτε η πραγματικότητα και όλα αυτά που διηγείται έχουν συμβεί. Βασικό χαρακτηριστικό των διηγήσεών του ήταν το επιμύθιο το οποίο ήταν εύληπτο για τα παιδιά και το λαό.
Διαβάστε το μύθο
Δείτε το κινούμενο σχέδιο
- κουμπαράδες
- κατασκευές
https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQsc3zoE_lmiOpFqf-BYXCJJOC3JCjJR0n2MmkFdq-MljTPgGkC
- Το χρήμα
Η ιστορία των χρημάτων μας δείχνει ότι είναι ένα μέσο ανταλλαγής για το εμπόριο. Μπορούν να αποτελέσουν μέσο ανταλλαγής γιατί έχουν μια σαφή αξία την οποία εμπιστεύονται όλοι.
Τα χρήματα είναι επίσης ένας τρόπος αποθήκευσης αξίας για το μέλλον. Έτσι, για παράδειγμα, μπορούμε να αποταμιεύουμε τα χρήματά μας για να αγοράσουμε κάτι ακριβό στο μέλλον.
Τέλος, τα χρήματα είναι και μια λογιστική μονάδα. Είναι εύκολο να μετρηθούν και διευκολύνουν την απόδοση μιας σαφούς αξίας στα αγαθά.
Τα χρήματα είναι επίσης ένας τρόπος αποθήκευσης αξίας για το μέλλον. Έτσι, για παράδειγμα, μπορούμε να αποταμιεύουμε τα χρήματά μας για να αγοράσουμε κάτι ακριβό στο μέλλον.
Τέλος, τα χρήματα είναι και μια λογιστική μονάδα. Είναι εύκολο να μετρηθούν και διευκολύνουν την απόδοση μιας σαφούς αξίας στα αγαθά.
Και τα χαρτονομίσματα;
Μέχρι πρόσφατα, τα χρήματα εμφανίζονταν μόνο με τη μορφή κερμάτων. Αυτό γινόταν γιατί ένα κέρμα περιείχει μια ακριβή ποσότητα ενός μετάλλου, π.χ. χρυσού ή ασημιού, που είχε μια γνωστή αξία. Αυτός ο τύπος χρημάτων είναι γνωστός ως"specie money" και η αξία τους διασφαλίζεται από το πολύτιμο μέταλλο που περιέχουν.
Καθώς το εμπόριο αυξανόταν, χρειαζόταν όλο και περισσότερα χρήματα ως μέσο ανταλλαγής. Έτσι, οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις άρχισαν να εκδίδουν χαρτονομίσματα.
Τα χαρτονομίσματα δεν περιέχουν την αξία που αντιπροσωπεύουν.
Αντίθετα, ο εκδότης του χαρτονομίσματος εγγυάται την αξία του. Αυτά τα χρήματα είναι γνωστά ως "fiat money".
Καθώς το εμπόριο αυξανόταν, χρειαζόταν όλο και περισσότερα χρήματα ως μέσο ανταλλαγής. Έτσι, οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις άρχισαν να εκδίδουν χαρτονομίσματα.
Τα χαρτονομίσματα δεν περιέχουν την αξία που αντιπροσωπεύουν.
Αντίθετα, ο εκδότης του χαρτονομίσματος εγγυάται την αξία του. Αυτά τα χρήματα είναι γνωστά ως "fiat money".
Αντιπραγματισμός
Πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια, οι Ευρωπαίοι πρόγονοί μας ζούσαν ως κυνηγοί και αγρότες.
Πέτρινο τσεκούρι από
τη Λίθινη ΕποχήΤα μέταλλα δεν είχαν ανακαλυφθεί, και έτσι κυνηγούσαν και καλλιεργούσαν τη γη με πέτρινα εργαλεία - ο καιρός αυτός ήταν γνωστός ωςΛίθινη Εποχή. Οι άνδρες και οι γυναίκες της Λίθινης Εποχής δεν είχαν τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα που χρησιμοποιούμε σήμερα. Αντίθετα, αντάλλασσαν μεταξύ τους αγαθά: για παράδειγμα, ένας κυνηγός μπορούσε να ανταλλάξει δέρματα ζώων με καρπούς από έναν αγρότη, ή ένας ψαράς μπορούσε να ανταλλάξει διακοσμητικά κοχύλια με ένα πέτρινο τσεκούρι από έναν κυνηγό. Αυτή η συναλλαγή είναι γνωστή ως αντιπραγματισμός. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του αντιπραγματισμού είναι ότι περιλαμβάνει την ανταλλαγή αγαθών που έχουν αξία.
Πέτρινο τσεκούρι από
τη Λίθινη ΕποχήΤα μέταλλα δεν είχαν ανακαλυφθεί, και έτσι κυνηγούσαν και καλλιεργούσαν τη γη με πέτρινα εργαλεία - ο καιρός αυτός ήταν γνωστός ωςΛίθινη Εποχή. Οι άνδρες και οι γυναίκες της Λίθινης Εποχής δεν είχαν τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα που χρησιμοποιούμε σήμερα. Αντίθετα, αντάλλασσαν μεταξύ τους αγαθά: για παράδειγμα, ένας κυνηγός μπορούσε να ανταλλάξει δέρματα ζώων με καρπούς από έναν αγρότη, ή ένας ψαράς μπορούσε να ανταλλάξει διακοσμητικά κοχύλια με ένα πέτρινο τσεκούρι από έναν κυνηγό. Αυτή η συναλλαγή είναι γνωστή ως αντιπραγματισμός. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του αντιπραγματισμού είναι ότι περιλαμβάνει την ανταλλαγή αγαθών που έχουν αξία.
Ένα μέσο ανταλλαγής
Όταν οι πρόγονοί μας έμαθαν πώς να φτιάχνουν μέταλλα, οι ανταλλαγές έγιναν ευκολότερες.
Βόλος ασημιού
Και αυτό γιατί τα μέταλλα, όπως ο χρυσός, το ασήμι, ο κασσίτερος και ο σίδηρος, ήταν πολύτιμα για όλους. Έτσι, ο αγρότης μπορούσε να ανταλλάξει τα γελάδια του για ορισμένη ποσότητα ασημιού, και αργότερα να χρησιμοποιήσει μέρος από το ασήμι για να πληρώσει τους φόρους του. Έτσι, τα πολύτιμα μέταλλα και άλλα αντικείμενα έγιναν "μέτρο αξίας", "μέσο ανταλλαγής" και ένας τρόπος "αποθήκευσης αξίας" μέχρι να χρειαστεί.
Τα πρώτα νομίσματα
Οι σιδερένιοι οβελοί
Το πάχος του κάθε οβελού ήταν τέτοιο, ώστε το ανθρώπινο χέρι να μπορεί να κρατά συγχρόνως έξι.
- Στα πολύ παλιά χρόνια, όταν ο άνθρωπος εγκαταστάθηκε μόνιμα σε οικισμούς, άρχισε να καλλιεργεί τη γη και να εκτρέφει ζώα. Στην αρχή οι συνναλαγές γίνονταν με ανταλλαγή προϊόντων. Αργότερα, όμως, τα προϊόντα ανταλλάσσονταν με ζώα ή δέρματα ζώων.
- Με το πέρασμα των χρόνων, τα ζώα αντικαταστάθηκαν από κομμάτια μετάλλου που είχαν συγκεκριμένος βάρος. Αυτά τα ονόμαζαντάλαντα και το σχήμα τους θύμιζε το σχήμα του δέρματος του βοδιού.
- Το είδος, όμως, εκείνο που θεωρείται πρόδρομος του νομίσματος ήταν οι οβελοί, οι οποίοι ήταν σιδερένιοι και έμοιαζαν με σούβλες. Το πάχος του κάθε οβελού ήταν τέτοιο, ώστε το ανθρώπινο χέρι να μπορεί να κρατά συγχρόνως έξι.
- Η λέξη δραχμή προέρχεται από το ρήμα δράττω που σημαίνει κρατώ.
- Τα πρώτα μεταλλικά νομίσματα-κέρματα κόπηκαν στη Μικρά Ασία. Ήταν μικροί βόλοι από ήλεκτρο, το οποίο ήταν ένα φυσικό κράμα χρυσού και αργύρου και είχε κίτρινο χρώμα.
- Οι φοίνικες ήταν τα πρώτα νομίσματα του ελληνικού κράτους. Κάθε φοίνικας είχε 100 λεπτά. Τα νομίσματα ονομάστηκαν έτσι γιατί απεικόνιζαν το μυθικό πουλί φοίνικα που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του.
- Το 1833 η δραχμή αντικατέστησε τον φοίνικα και από τότε μέχρι και σήμερα, το 2001, η δραχμή είναι το εθνικό μας νόμισμα.
.
Αναλυτικά δείτε
Νομίσματα από ήλεκτρο
Στη μία όψη διακρίνεται το κεφάλι και ο αυχένας ενός λιονταριού και στην άλλη όψη υπάρχει το αποτύπωμα μιας τετράγωνης σφήνας
.
Το αργυρό τετράδραχμο της Αθήνας - 5ος αιώνας π.Χ.
Στη μία του όψη είχε τη θεά Αθηνά και στην άλλη την κουκουβάγια, που ήταν το σύμβολο της θεάς. Επειδή η κουκουβάγια ονομαζόταν γλαύκα, τα νομίσματα αυτά τα ονόμαζαν γλαύκες.
http://dide.flo.sch.gr/Ergasies/Drachma_Euro/History.html
- Το 1833 η δραχμή αντικατέστησε τον φοίνικα και από τότε μέχρι και σήμερα, το 2001, η δραχμή είναι το εθνικό μας νόμισμα.
- Ευρώ Το ευρώ (EUR ή €) είναι το νόμισμα 17 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.). Κέρματα εκδίδουν οι εξής χώρες:Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία,Ελλάδα, Εσθονία, Ιρλανδία, Ισπανία,Ιταλία,Κύπρος, Λουξεμβούργο,Μάλτα, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σλοβακία , Σλοβενία και Φινλανδία, κάθώς και τοΜονακό, ο Άγιος Μαρίνος και το Βατικανό, που έχουν νομισματική συμφωνία με τα μέλη της Ε.Ε. Το ευρώ χρησιμοποιούν επίσης η Ανδόρρα, τοΜαυροβούνιο και το Κόσοβο. Τα κέρματα ευρώ και τα τραπεζογραμμάτια ευρώ κυκλοφόρησαν την 1η Ιανουαρίου 2002.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E
- Περίεργα χαρτονομίσματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου